دو ماه پیش به پیشنهاد زهره نشستم پای برنامه اردیبهشت
یادم نیست دقیقا دوشنبه ها بود یا یکشنبه !
دیدن همون برنامه باعث شد برم آرشیو صوتی برنامه اردیبهشت روزهایی که آقای دکتر مهمان بود رو دانلود کنم.
و تا حدودی متوجه بشم مشکل کار از کجاست
هرچند که هنوز بطور کامل صحبتهاشون رو گوش ندادم .
من هنوزم فکر میکنم خبر مرگش شایعه است!
فکر نکنم کسی باشه که بگه از شنیدن خبر مرگ آدم ها متاثر نمیشه .من هم مثل همه و البته تو همچین مواقعی یکم بیشتر از همیشه ناراحت میشم
شنیدن یا دیدن مرگ جوونهای هم نسل حس و حالی رو توی آدم بوجود میاره که شاید قابل بیان نباشه.
و من هنوزم معتقدم که با مرگ هر آدمی دنیایی به پایان میرسه!
فکر کنم بهترین کار واسه آرامش اعصاب الان بیرون رفت از خونه و انجام چندتا کار نسبتا مفیده.آب رفته ک.بجوی برنمیگرده!
بیای هشت واحد ترم تابستونه بگیری بعد نتونی بخونی و پیش خودت بگی اگر نمیشه دو تا هندوانه رو سالم به مقصد رسوند یکی رو که میشه!:-) و بعد با کمال خونسردی ظاهری و حرص باطنی یک درس رو با نرفتن به جلسه امتحان حذف کنی و بشینی واسه اون یکی امتحان که بهش امید بیشتری داری خوندن:-). و... و در نهایت یک روز قبل از تاریخ امتحان نگاه میکنی به تصویری که از جدول امتحانات گرفتی میبینی بر اثر خطای دید متوجه نشدی که امتحان هشت شهریوره و نه، نهم شهریور:-) و این یعنی امتحان همین امروز صبح که تو توی خواب ناز بودی برگزار شد رفت!
و اینجوریه که از شدت غم,حماقت,خجالت و... و.... و....نمیدونی چکار کنی:-)
بماند که اون امتحانی که فکر میکردی حذف کردی فردا اول صبحه و با خودکشی هم نمیتونی پاسش کنی:-)
واقعا توی این حالت چه باید کرد؟:-)
هنوزم نفهمیدم چرا وقتی دارم یه پیام یا نظر یا ایمیل یا حالا هرچیز شبیه اون که از طرف شخص بخصوصی واسم ارسال شده رو دارم میخونم یا که گاهی هم وقتی متن یه پیام بخصوصی باشه وسط هاش بلند میشم میرم یه چرخی میزنم(البته با حالت لبخند) و بعد برمیگردم میام ادامه اش رو میخونم!
