اینقدر از بی انصافی و زورگویی دلم گرفت که همونجا نشستم گریه کردم
آخه بی انصاف ها یعنی تا یکی کسی رو تو اداره نداره باید هر سال هرسال سختی کار رو روی دوشش بندازین؟
آدم به اصطلاح مسلمون خدا پرست! مدت زمان قرارداد ،مبلغ و نحوه کار مشخصه بعد تو میگی اینا کاغذ پاره ای بیش نیست؟ و ده برابر اون کار میخوای و روز کاری؟ میگی هرکی میخواد بیاد هرکی میخواد نیاد؟ کسی هم بره شکایت اداره کل ،دیگه باهاش قرارداد نمیبندیم؟
فردا روز اول کاره
و من زیاد از این بابت خوشحال نیستم
شروع کار همزما این ن شده با فرجه امتحانات و خود امتحانات و این یعنی باز هم دردسر مرخصی گرفتن
جدای از این یاداوری ماجرای رد نکردن اسمم واسه قرارداد جدید و این در اون در زدن اونم بخاطر کاری که نه پولی توشه نه آینده معلومی، غمگینم میکنه
دیگه دلتنگی برای خونه و مشکلات زندگی با اقوام بجای خود.
دلم یه خوشحالی بزرگ میخواد یه اتفاق خوب یه شادیه خاص یه امیدواری به آینده
گاهی که جریانی مثل دیشب پیش میاد ،میافتم تو شک که اصلا باید دیگران، زندگیشون،غم و شادی و خطا و... هاشون برام مهم باشه یا نه!
باید از ناراحتیشون ناراحت بشم یا وقت دیدم غم شون به خودم بگم به من چه و به زندگیم ادامه بدم؟
یا وقتی میبینم که دارن یه حرف یا حرکت اشتباه رو از روی بی اطلاعی انجام میده باید بهشون گوشزد کنم یا نه؟
و یا اینکه وقتی دربرابر این رفتار من جبهه میگیرن باید بازهم مهربانانه وقت دیگه و جای دیگه بهشون یاداوری کنم؟ یا که نه بخودم بگم دیگه به من ربطی نداره من گفتم و باقیش با خودش؟!
از خودم دلگیرم و این نشونه خوبیه که هنوز به زندگی دلبستگی و علاقه دارم
آری آری زندگی زیباست
زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست
گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست
ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست
سیاوش کسرایی
بازی همیشگی دنیا با من همینه ، همینکه استاررت کارها رو میزنم شروع میکنه به بد بیاری ارسال کردن!
الانم که چند روزیه خونه نشینم کرده!
ولی این دفعه کور خونده شاید سرعت کارها بخاطر شرایط جسمیم کم بشه ولی دیگه قطع نمیشه :) مگر اینکه دیگه دست به دامن مرگ بشه : دی
