روزگار من

تابستون سال 89 بود. آره باید همون سال بوده باشه. سال اول کارم. اونم شهرستان، خاله مامانی فوت شده بود و دیگه نمیشد خونه ننه موند چون مراسمش اونجا بود. اون روزا میرفتم خونه عمو. دخترا هنوز ازدواج نکرده بودن. تابستون بود و کولر و نوشتن گزارش با سیستم دختر عمو و این آهنگ کلیون ملیون گل رز از فرزانه. حس خوبی برام داشت اون روزا. الان بعد از چند سااال تازگیها یعنی بعد از دیدن تئاتر مرغ دریایی متوجه شدم اصل آهنگ روسیه! 

متن و ترجمه آهنگ در ادامه مطلب

قبل از عید بخاطر اون حالت پرخاشگری که داشتم تصمیم گرفتم برم پیش یه مشاور. نوبت ام افتاد امروز. اینقدر پرسید و گریه ام انداخت که تا الان سر درد دارم.

مرددم جلسه بعد رو برم یا نه

چند روزه زیاد این موزیک رو گوش میدم فقط هم بخاطر اون پارت خسته ام

مورد زیاد برای حسرت خوردن و احساس قربانی شدن دارم ولی دیگه فکر نکنم به این حس ها اجازه جولان بدم

بنظرم یجاهایی زیاد به یک سری از آدم ها  و چیزها بها دادم، روشون حساب کردم و شایدم اهمیت دادم

 یه وقتهایی  هم به اشتباه گذاشتم تعریفم کنند و شاید نا خودآگاه طبق تعریفشون عمل کردم تا رو حرف هاشون صحه ای گذاشته باشم

 بعضی جا ها بیجا از خودم و مسایل مربوط به خودم گذشتم و...

انتظار بیجایی هم داشتم که فکرکنم همه اینها متقابله

قطعا تقصیر از خودم بوده

نیاز به یه دو دوتا چهارتا با خودم دارم

بقول مامانم هر روز که بیدار شی اول دنیاست :)

دانلود آهنگ خسته ام سحر

از پریشب دارم تلاش میکنم سیستم خونه رو راه بندازم. از دو نفر کمک گرفتم آخرشم نشد. تموم ساعت هایی که باهاش کلنجار میرفتم یاد مجید بودم و روزهایی که پشت میز مینشست و در حال ور رفتن با کامپیوتر بود. هرچند چند سالیه که تقریبا بلااستفادست. ولی خب یه زمانی برای خودش دورانی داشت. بعد از اومدن لپتاپ تو خونه تقریبا همه کارا با اون انجام میشد و الان که دیگه معلوم نیست کجاست و دست کیه بازم متوسل شدم به همین

تو تموم لحظاتی که تو اتاقش بودم به این فکر میکردم که اگر بود الان میومد میگفت بازم اومدی خراب کاری! تقریبا همه خرابکاریهای وسایل خونه رو از چشم من میدید! چقدر دلتنگشم این روزها چقدر کم داریمش هممون :(

چقدر دیشب  پریشب گریه کردم بعد از تلاشهای بی سرانجامم

نمیدونم چرا من هستم اون نیست 

وزارت کشاورزی کی تکلیف ما رو مشخص میکنه رو خدا میدونه

نه رهامون میکنه که دیگه باقی جونیمون رو توش نسوزونیم نه جذبمون میکنه که حداقل نتیجه تلاش سالهای خوب جونیمون رو ببینیم

حیف از هفت  هشت سالی که بدون عزت و حقوق  رفت!

طرح تابستونه یارانه کتاب شروع شد و من باز رفتم کتاب خریدم . هنوز کتاب نخونده دارم ولی نمیدون چرا این سی درصد تخفیف من رو وسوسه میکنه 

همیشه :(. 

این روزا خیلی حسادت میکنم به بعضی ها  البته حسادت نیست  یچیزی مابین حسادت و غبطه است . بجز اون خیلی هم دارم خودم رو بابت از  دست دادن موقعیت ها سرزنش میکنم و ...

درکنار همه اینها بدون حسی صفحه مجازی  یه نفر رو طبق عادت سالهای دور دارم پیگیری میکنم!